Voor het laatst gezien

Voor het laatst gezien is een Amerikaanse jeugdthriller, het heeft die typische Amerikaanse high school dingen, en is dan ook nog een detective. Ik houd enorm van die twee aspecten en ik weet dat ik daarin niet de enige ben, dus waarschijnlijk wordt dit boek toch redelijk populair. Het heeft de goede onderwerpen: liefde, spanning, Amerika, detective, ontwikkeling. Ook is het net weer wat vernieuwend doordat het over een jongen gaat die worstelt met zijn seksuele geaardheid, wat mooi in deze tijd past. Het concept is niet heel erg origineel, met die onderwerpen die ik net heb opgesomd, maar dit soort verhalen zijn altijd leuk om te lezen. Ook zitten er wendingen in die je niet verwacht, en eindigt het ook anders dan verwacht. Ik heb het boek snel uitgelezen omdat het nou eenmaal makkelijk te lezen was, en het was ook vreselijk spannend. Ik denk niet dat dit het soort boek is dat lang blijft hangen, maar het is wel heerlijk vermaak voor tussen wat diepere en volwassenere boeken door.
De hoofdpersoon van dit verhaal is Flynn, een jongen die het vriendje was van. Van wie? Van Januari, een mooi blond en rebels meisje die dromen had om later op het podium te gaan staan bij grote toneelstukken. Ik spreek jammer genoeg in de verleden tijd als ik over haar vertel, want ze is verdwenen. Niemand weet waar ze heen is, en Flynn ook niet. Hij begrijpt er niks van. Tuurlijk had ze soms wat problemen, maar om weg te gaan? De politie probeert de zaak op te lossen, maar ze gaan niet snel genoeg voor Flynn. Daarom gaat het zelf op onderzoek uit om Januari weer zo snel mogelijk terug te vinden. Of dat gaat lukken is maar de vraag. Ook weet Flynn nog niet helemaal hoe het dan verder moet. Hij is namelijk over veel dingen nog niet helemaal zeker, en moet ook nog veel dingen over zichzelf leren kennen. Kortom: het leven wordt nooit meer zoals deze vroeger was...

Hoe groot is de liefde

De titel van dit boek vertelt eigenlijk al waar dit boek over gaat; de normen van liefde. We komen in een maatschappij waar de grenzen steeds meer verlegd worden, en zo ook de grens van liefde. En hier gaan ze dan ook heel ver. In Hoe groot is de liefde gaat het namelijk om een liefde tussen 3 mensen.
Steffan is een knappe, geheimzinnige en muzikale jongeman die in Amsterdam woont. Hij werkt als barman, maar eigenlijk is zijn passie toch echt klassieke muziek. Hij dirigeert graag, en doet dan ook heel erg zijn best voor het concert met zijn studentenkoor. Steffan doet niet moeilijk met de liefde. Hij heeft zelfs twee vriendinnen. De een is Mila; een jonge student die net in Amsterdam is komen wonen. Ze is prachtig en erg lief. Steffan houdt dan ook veel van haar, en het is wederzijds; Mila heeft voor het eerst in haar leven een echte, serieuze liefde. Steffans tweede vriendin is Jules, een stoere zangeres die al haar hele leven in het midden van Amsterdam woont met haar 2 moeders en haar broertje. Jules is juist heel vrolijk, en opgewekt. Heel anders dan Mila, die rustig en nadenkend is. Steffan houdt echt zielsveel van ze, en zij ook van hem. De twee meisjes weten ook allebei dat Steffan ook nog een ander heeft, en hoewel ze soms een beetje jaloers of geïrriteerd zijn, zijn ze er best wel oké mee. Steffan, Jules en Mila worden steeds hechter, en dat kan niet goed eindigen, of wel?
Hoe groot is de liefde was echt ongelofelijk interessant om te lezen. Het doet je vooral nadenken, niet alleen over de grenzen van de liefde, maar eigenlijk over grenzen van allerlei dingen. Wanneer is iets nog tolerabel en wanneer kan het echt niet meer? Anna van Praag, de schrijfster, speelt echt met deze vraag. Echt heel origineel. Verder hebben Mila, Jules en Steffan ook nog eigen verhaallijnen. Ze maken zelf, als begin-twintigers, nog een hele ontwikkeling door in het boek. Je leert ze steeds meer kennen, en vooral bij Steffan ben je nieuwsgierig: hij laat niet veel over zichzelf los. Hij komt heel geheimzinnig over en pas tegen het einde begin je hem een beetje te begrijpen. Het verhaal heeft precies genoeg drama voor mij, namelijk genoeg om nieuwsgierig te blijven maar niet te veel. Het gaat vooral om de gedachtes van Mila en Jules. Mila twijfelt vooral heel erg bij het idee van een "triootje", en ik begrijp dat erg. Maar bij Jules is dit al veel minder, en zo merk je dat de grenzen bij iedereen eigenlijk weer anders zijn. Dit alles maakt het verhaal mooi, nieuw en leerzaam.