De boekomslag ziet er al meteen aantrekkelijk en mooi uit, en zo
is het verhaal ook. Spannend, origineel, verfrissend en grappig, precies
de elementen die een boek goed maken. Otis is zo'n leuke aardige jongen, en je
komt in een totaal andere wereld. Nee, je wordt meegenomen in de wereld van
Otis.
Dat moet ik natuurlijk even uitleggen. Waarschijnlijk snapte je al dat Otis
de hoofdpersoon is. Het staat luid en duidelijk vermeld op de cover. Otis heeft
het wel niet al te makkelijk, zijn moeder zeurt de hele tijd, zijn vader is
altijd nog onbekend, en dan is er nog school... En nog een probleem; hij wordt
opgescheept met een achtergelaten peuter. Het is een lief meisje, en ze heet
Nuru. Maar haar situatie is dus niet al te best, en wat moet Otis nu doen?
Later komen er nog veel meer problemen bij, die Otis allemaal in zijn eentje
wil oplossen. Is dat de beste manier? We zullen het zien.
Ik heb niet heel veel meer over Otis te zeggen. Ik weet
zeker dat je het leuk zal vinden. Ik was nog wel iets vergeten: het is ook
leerzaam. Je leert verschillende culturen kennen, en je leert dat je er niet
alleen voor staat. Het boek heb je snel uit, het is aangrijpend.. Moet ik nog
meer zeggen? Lees het gewoon! ;)
Zoals veel boeken die Lydia Rood schrijft, is Niemands meisje ook weer een nieuw heftig boek. Ik geloof dat het zelfs een gevolg is op een boek van Lydia Rood dat ik ook heb gelezen, namelijk Survival. Dat ging erover dat Liesbeth, de hoofdpersoon van de boeken, naar een vreselijk survivalkamp ging. Dat vond ik al een heel heftig boek. En nu gaan we weer verder met Liesbeth, die er niet zo goed vanaf is gekomen.
Liesbeth is opgenomen. Dat is er gebeurd. Er wordt niet verteld waarom ze is opgenomen, daar kom je steeds meer achter als je het boek leest. Het gaat natuurlijk niet goed met haar. Ze heeft gesprekken met haar psycholoog Judith. Hier zijn verder geen omschrijvingen bij, je leest alleen het gesprek van Judith en Liesbeth. Je weet het dus ook niet wanneer Liesbeth huilt. Daarom voelde ik me nogal geïsoleerd. Misschien is dat de bedoeling, en het geeft ook een interessante sfeer, maar ik vond dat eigenlijk niet zo fijn. Verder vertelt Liesbeth beetje bij beetje wat er vooraf is gebeurd, met dialogen en beschrijvingen over dingen. Daarna komt daar nog iets bij, ze gaat dan ook naar een jongerengroep die allemaal iets heftigs mee hebben gemaakt. Dat is erg leuk om te lezen. Maar het zijn best veel personen die je moet leren kennen.
De opzet is mooi, en het is ook altijd leuk om te puzzelen naar de waarheid (vind ik tenminste). Wat ik jammer vind, is dat alles door elkaar is. De ene keer lees je iets uit het verleden en de andere keer weer in het heden. Je moet heel goed kunnen omschakelen. Verder is het boek dus heel heftig, er gebeuren zo veel erge dingen, en daar houd ik niet zo van. Te veel drama is namelijk niet zo realistisch, al kun je wel wegduiken in een vreselijke wereld, en dan denk je: "Mijn leven is zo gek nog niet.". Dus als je dat wat lijkt, lees het dan even. Want hoe heftig het ook is, je wordt meteen meegesleept en je leest het boek ook zo uit.
1847, Amsterdam
Nadat het broertje van Anna, Cornelis is overleden gaan Anna en haar familie mee met haar vader [haar vader is kapitein] op reis. Normaal is dat ongebruikelijk maar vanwege de dood van haar broertje wil het gezin bij elkaar zijn. Ze gaan op reis naar Oost Indië. Terwijl iedereen nog vol zit met gevoelens belanden ze in vreemde situaties. Eenmaal aangekomen gaan Anna, haar moeder en haar zusje naar hun ooms. En dan begint het avontuur pas echt.
Anna’s grote reis is een mooi boek. Je reist echt terug in de tijd. Er word heel goed omschreven hoe het in Amsterdam, op een boot en in Oost Indië is. De gevoelens kunnen wel beter worden omschreven. Het boek mist veel spanning en verdriet, maar toch zit je goed in het verhaal. Ook kan er wel iets meer gebeuren, maar de verhaallijn op zich is wel goed. Er worden [erg leuk bedacht] woorden van die tijd en ook Oost Indische gesproken. Achterin is een woordenlijst waar alles wordt uitgelegd. Ik geef het boek een 7 omdat het een origineel boek is. Het is een aanrader en voor boyss and girlss van 10 jaar. Veel leesplezier!
Het verhaal wordt verteld door Toffee en Gum die om beurten een hoofdstuk schrijven.
De tweeling Toffee en Gum leiden een normaal leven. Ze hebben wel een beetje vreemde ouders, die uit alles winst proberen te halen, maar het zijn voor de rest 2 gewone kinderen. Totdat hun moeder een brief krijgt, waarin staat dat ze een ‘Waterwaackhuis' in het moerasachtige natuurgebied de Zomp, erft. De ouders van Toffee en Gum ruiken geld. Terwijl ze bezig zijn met het voorbereiden om te gaan verhuizen, gaan Toffee en Gum alvast op onderzoek uit. Zo gaat Gum naar Barry’s boeken batterij, waar ze er achter komt dat er ooit een dichter is geweest die de zomp vol wou bouwen, en dat dat niet goed afliep. Als de tweeling verhuist wordt het allemaal nog gekker: De notaris die hen verwelkomt in het huis heet meneer kolk en druipt van het water. En bovendien blijkt hun moeder niet de enige die recht heeft op de erfenis: er zijn nog 2 anderen. Theodora Water, een deftige mevrouw, en Tereisias Nadorst een oude, vieze man. Als hun ouders gelijk de 1ste dag gaan proberen te bouwen, staan ze voor een raadsel. Het huis spuugt spijkers uit, de sterkste lijm druipt als duivensnot naar beneden en de verf bladdert af. Gum en Toffee ontdekken een oude telefoon en toetsen voor de lol een nummer in wat aan een blaadje aan de muur hangt. Ze krijgen een man aan de telefoon die uitgebreid begint te praten over ene Wanne Tobbe. Ze komen mensen tegen die een vreemde dans doen. En een visser die bij een geheimzinnig meertje aan het vissen is. Terwijl hun ouders verwoed proberen de zomp vol te bouwen, gaan Tofee en Gum op onderzoek uit en ontdekken ze steeds meer geheimen waardoor ze begrijpen dat dit nog eens gevaarlijk kan worden. Als hun ouders een manier gevonden hebben om een woonwijk te bouwen gaan ze hard aan de slag.. Maar dan komt de tweeling er achter wat er echt aan de hand is…
De Waterwaack van Natterlande is een boek dat bruist van de fantasie. Er komen rare namen en grappige situaties in voor. Er zitten mooie plaatjes in het boek, waardoor je een beter beeld krijgt van hoe het er allemaal uit ziet. Het is een best dik boek, en je leest er soms lastig doorheen. Het is wel heel leuk hoe Toffee en Gum op elkaar reageren, maar soms word er veel op hetzelfde doorgehamerd. Alles bij elkaar is het wel een boek waar je blij van word, en daarom geef ik het een… 7,5
Het is zeker een aanrader en voor boyss and girlss vanaf ongeveer 9/10 jaar.
Veel plezier!
