Schaduw van de leeuw

Joeni heeft vaak dromen. Dromen die haar iets willen zeggen. Maar als ze ook maar iets over een droom wilt vertellen, krijgt ze te horen dat dromen beschrijven en tekenen de taak van de dromer en zijn leerlinge, Toek en Tira is. Haar vader en moeder is ze twaalf winters geleden kwijtgeraakt, en sindsdien is ze eenzaam. Als ze op jacht gaat samen met Ren, een jongetje uit de stam, komen ze Toek tegen. En eindelijk mag Joeni een droom aan iemand vertellen. Ze vertelt over de mammoeten en het reuzenhert, maar niet over de leeuwenman, die in al haar dromen terugkomt. Toek zegt tegen de stam dat het zijn droom is en de jagers worden er op af gestuurd. Maar er zijn geen mammoeten, maar leeuwen. Behalve Cram en Das komt niemand terug. En dat is allemaal haar schuld. Had ze dan toch over de leeuwenman moeten vertellen? Toek vindt ondanks dat, dat ze een goede dromersleerlinge zou kunnen zijn, beter dan Tira, wiens dromen niet echt leven. Dan krijgt ze de kus; het teken dat de dromer haar als dromersleerlinge wil. Maar ze mag niet de vervanger van Tira zijn, alleen maar het hulpje. Door het tekort aan mannen vertrekken ze naar een nieuwe plek waar een verbinding met een andere stam plaats zal vinden. Bij een verbinding worden stamleden uitgewisseld. Joeni wordt gekozen, maar Toek wil dat niet en neemt haar mee. Ze worden allebei verstoten. En dan staat Joeni er alleen voor. Ze moet voor Toek zorgen, die steeds ouder wordt, en snel leren wat haar dromen betekenen. Zal het haar lukken om te overleven en haar dromen te begrijpen?


Schaduw van de leeuw is een boek waarin twee dingen worden afgewisseld, je leest de gedachten en dromen van Joeni, en het echte verhaal. Dit is goed gedaan, dus het stoort niet. Het verhaal vertelt goed hoe het was om in de tijd van Joeni te leven. Er zijn wel veel hoofdstukken over de verbinding, wat mij betreft niet echt had gehoeven, omdat het leuker was geweest als Joeni in het verhaal nog wat meer te maken kreeg met andere personages.
Alles bij elkaar is het een mooi geheel en zou ik het aanraden!

Serafina en het versplinterde hart

Als Serafina wakker wordt, ligt ze onder de grond. Alles is donker en koud. Het is geen droom. Het is echt, ze is levend begraven. Ze weet te ontsnappen en gaat terug naar haar huis, Biltmore. Maar daar aangekomen lijkt niemand haar te horen, voelen of zelfs te zien. Maar zij hoort, voelt en ziet hen wel. Als ze haar vriend Braeden ziet, gaat er een schok door haar heen, ‘ze is dood en begraven’. Was dat de reden dat niemand haar zag staan? En bovendien heerst er een warme temperatuur, iets wat zij zich niet kan herinneren. Het is in ieder geval duidelijk dat ze niemand heeft, terwijl er in het bos weer een rare kracht aanwezig lijkt te zijn. Hoe moet ze iedereen waarschuwen? Ze krijgt een idee. De nacht dat ze uit haar graf was ontsnapt sprak een mysterieuze tovenaar tot haar ‘ik kan je niet zien, maar ik weet dat je er bent’. Het blijkt Rowena te zijn, de dochter van Uriah, de tovenaar die lang geleden het bos tot zijn domein had gemaakt en vele dieren had gedood. Met de bouw van huize Biltmore was de vloek minder erg geworden, en sindsdien had Uriah nog maar een doel: Huize Biltmore vernietigen. Zijn dochter had daar mee geholpen, maar het was hen niet gelukt. En nu was Rowena terug. Maar op een andere manier. Ze leek niet meer op de Rowena van vroeger. Ze was nu niet meer het ‘deftige meisje’ maar een soort kluizenaar. Serafina moet haar in vertrouwen nemen, zij kan alleen maar met haar praten. En dat doet ze. Samen weten ze Braeden en haar andere vriend, Waysa duidelijk te maken dat ze hier nog is. Maar voor hoe lang nog? Zal ze weer terug kunnen keren naar de wereld van de levenden? En weten ze de duistere kracht in het bos te verslaan?

Serafina en het versplinterde hart is een erg spannend boek. Het is anders dan de andere 2 boeken in deze reeks, omdat je vanuit een heel ander perspectief leest. Het is soms heel frustrerend om te lezen, omdat je wilt dat ze gezien en gehoord wordt. Dat maakt het bijzonder. Bij het begin val je midden in een groot raadsel, waardoor je door wilt lezen. Soms is het een beetje langdradig , maar niet zo dat het stoort. Ik zou dit zeker aanraden omdat  het alle elementen bevat; het is spannend, mysterieus, avontuurlijk, noem maar op. Het boek is los te lezen, omdat er dingen worden uitgelegd van de vorige delen, maar ik zou aanraden om eerst deel 1&2 te lezen, want dan is dit boek een mooie afsluiting van de Serafina-reeks. 

De trein naar onmogelijke bestemmingen

Het begint met een flits. Daarna hoort Suzy een kletterend geluid. Haar ouders merken niets. Maar als ze naar bed gaat, is het toch overduidelijk; er moet iets of iemand van buiten zijn. Ze maakt kennis met Freek, een trol die werkt aan een spoorlijn die door vertraging van de onmogelijke post express een omweg dwars door haar huis moet maken. Haar ouders hebben cake met slaapdrank gekregen, maar de voorbereidende ploeg van de onmogelijke post express is haar vergeten. Als ze eindelijk een beetje duidelijkheid krijgt van wat ‘de onmogelijke post express’ nou eigenlijk is, blijkt dat Freek en Stronk, de machinist van de express, haar geheugen willen resetten, zodat ze niks meer weet van wat ze net heeft meegemaakt. Maar dat wil Suzy natuurlijk niet, en daarom springt ze aan boord bij de trein. Daar komt ze Wilbert tegen, de postmeester die alle pakketjes en brieven ontvangt en sorteert. Hij moet een pakketje afleveren bij de meest gevreesde tovenares van de onmogelijke bestemmingen: Crepuscula. Suzy bied hem aan dat zij het pakketje bezorgt. In ruil daarvoor mag zij een tijdje meerijden op de locomotief. Als ze het pakketje aflevert, waar een doodgewone sneeuwbol in blijkt te zitten, begint die tegen haar te praten. Er zit een jongen, Frederik, in die beweert dat het lot van de onmogelijke bestemmingen in haar handen ligt, en dat ze hem mee moet nemen. Ze doet het, maar niet zonder risico’s. Al snel bedenkt ze dat Crepuscula haar natuurlijk achternagaat, en tegen Wilbert kan ze niks zeggen. En vertelt Frederik haar eigenlijk wel de waarheid?

De trein naar onmogelijke bestemmingen is een erg fantasievol verhaal, waarin steeds iets onverwachts gebeurd. De personages hebben allemaal een sterk karakter en hun gevoelens zijn goed beschreven. Ik zou het boek zeker aanraden, omdat het erg lekker doorleest en luchtig is.