NIEMANDS MEISJE

Zoals veel boeken die Lydia Rood schrijft, is Niemands meisje ook weer een nieuw heftig boek. Ik geloof dat het zelfs een gevolg is op een boek van Lydia Rood dat ik ook heb gelezen, namelijk Survival. Dat ging erover dat Liesbeth, de hoofdpersoon van de boeken, naar een vreselijk survivalkamp ging. Dat vond ik al een heel heftig boek. En nu gaan we weer verder met Liesbeth, die er niet zo goed vanaf is gekomen.
Liesbeth is opgenomen. Dat is er gebeurd. Er wordt niet verteld waarom ze is opgenomen, daar kom je steeds meer achter als je het boek leest. Het gaat natuurlijk niet goed met haar. Ze heeft gesprekken met haar psycholoog Judith. Hier zijn verder geen omschrijvingen bij, je leest alleen het gesprek van Judith en Liesbeth. Je weet het dus ook niet wanneer Liesbeth huilt. Daarom voelde ik me nogal geïsoleerd. Misschien is dat de bedoeling, en het geeft ook een interessante sfeer, maar ik vond dat eigenlijk niet zo fijn. Verder vertelt Liesbeth beetje bij beetje wat er vooraf is gebeurd, met dialogen en beschrijvingen over dingen. Daarna komt daar nog iets bij, ze gaat dan ook naar een jongerengroep die allemaal iets heftigs mee hebben gemaakt. Dat is erg leuk om te lezen. Maar het zijn best veel personen die je moet leren kennen.
De opzet is mooi, en het is ook altijd leuk om te puzzelen naar de waarheid (vind ik tenminste). Wat ik jammer vind, is dat alles door elkaar is. De ene keer lees je iets uit het verleden en de andere keer weer in het heden. Je moet heel goed kunnen omschakelen. Verder is het boek dus heel heftig, er gebeuren zo veel erge dingen, en daar houd ik niet zo van. Te veel drama is namelijk niet zo realistisch, al kun je wel  wegduiken in een vreselijke wereld, en dan denk je: "Mijn leven is zo gek nog niet.". Dus als je dat wat lijkt, lees het dan even. Want hoe heftig het ook is, je wordt meteen meegesleept en je leest het boek ook zo uit.