18 oktober 2018

Ministerie van Oplossingen

Nina werkt samen met haar vrienden Ruben, Alfa en de oude mevrouw Vis voor het Ministerie van oplossingen. Het Ministerie van Oplossingen werd opgeheven in 1953 omdat mensen verklapten dat het Ministerie bestond, terwijl dat nooit verteld mocht worden. Mevrouw Vis mocht het weer oprichten, als ze, in het geheim samen met 3 anderen 3 zaken zou oplossen. 65 jaar later gebeurde het, en nu bestaat het Ministerie dus weer.

Als de nieuwe spullen binnen krijgen om zaken op te lossen, zoals een computer, vermommingen en een spiegel waarin ze kunnen zien hoe ze zich moeten vermommen, komt er gelijk een melding binnen als ze de computer aansluiten. Er staat dat er nog een lopende zaak is: De zaak van de vermoorde huisbaas en de verdwenen Van Gogh. De zaak is geopend op 4 maart 1953, 3 dagen voordat het Ministerie werd opgeheven. De zaak is na 65 jaar namelijk nog steeds niet opgelost. De vriendin van mevrouw vis, Tirza had nog een boek waar de aantekeningen van de Van Gogh zaak in stonden. Als ze op bezoek gaan bij Tirza gaan ze naar een snackbar die in 1877 een cafe was. Op een avond kwam een koetsier het cafe binnen en raakte aan het gokken. Hij verloor heel vaak, maar had geen geld om te betalen. Daarom wilde de barman de tekening hebben die de koetsier bij zich had. Een tekening die een van de mannen die de koetsier had vervoerd had gemaakt. Toen de barman overleed kwam de tekening in het huis van zijn zoon te hangen die hem later weer aan zijn zoon gaf. Hendrik Amer. In 1953 was Hendrik 29 jar oud en woonde hij in Rotterdam met zijn vrouw en baby. Ze hadden het niet makkelijk, maar ze waren wel gelukkig. Alleen ze moesten behoorlijk wat schulden aflossen. Daarom nam de huisbaas van Amer de tekening mee. Eerst vond Hendrik het goed maar later werd hij heel boos. Toen de huisbaas de straat uitliep schreeuwde hij hem na dat hij de tekening van zijn opa terugwilde. Dat werd door de hele straat gehoord. De huisbaas ging met de tekening naar een taxateur, iemand die weet hoeveel geld schilderijen waard zijn. De volgende dag werd hij dood gevonden door zijn huishoudster. De politie ging de zaak onderzoeken en kwam er achter dat hij net een tekening had gekregen van Amer die heel kwaad was geworden. Heel duidelijk bewijs hadden ze niet maar Hendrik was een grote en sterke man en de hele straat had hem gehoord. Maar het Ministerie weet wel beter: Hendrik is niet de schuldige, maar wie dan wel? De tijd dringt, want hun vijanden de Zilvermannen zijn ook actief bezig..

Het Ministerie van Oplossingen en de verdwenen Van Gogh is het 2de deel van de serie Het Ministerie van Oplossingen. Het boek is spannend en heeft veel geheimen die je niet verwacht. Je hoeft niet deel 1 gelezen te hebben om dit deel te begrijpen want voorin staat nog een handige samenvatting. Als je zin hebt in een redelijk luchtig en vrolijk boek is dit zeker een aanrader. Leeftijd minimaal 9, maximaal 14. Voor jongens en meisjes. Het boek krijgt van mij een 7,5 omdat het een mooie toevoeging is op het eerste deel uit deze serie. 

Bestemming onbekend


Wanneer de grootmoeder van Rider sterft is er nog maar een familielid waar ze heen kan: Een oudoom in Chicago. Ze is het inmiddels wel gewend om te verhuizen en dingen achter te laten. Doordat haar moeder grote problemen had moest ze steeds naar haar grootmoeder en als ze daar dan een beetje gewend was aan alles, weer terug naar haar moeder. Maar toch voelt deze reis anders, ze is op weg naar een plek waarvan ze niks weet. In de trein probeert ze zichzelf te vinden. Ze komt erachter dat een trein veel meer is dan alleen een praktisch vervoermiddel, maar dat je er ook nieuwe mensen leert kennen, en vrienden maakt. Zoals de oude Carlos, Neal van de kantine, een padvinder, en haar ‘bewaakster’ Dorothea.

Bestemming onbekend is een simpel verhaal, dat goed uitgewerkt is. Doordat Rider op haar eerste dag al haar geld uitgeeft, moet ze de rest van de dagen op verschillende manieren eten zien te krijgen. Soms wordt er door het verhaal heen een droom of herinnering beschreven. Dat is op een niet-storende en goede manier gedaan. Soms lijkt het dat de treinreis wel erg lang duurt, maar het wordt niet saai om te lezen, want er gebeuren wel elke keer nieuwe dingen. Minpuntje- is dat sommige personen elkaar helemaal niet ontmoeten, terwijl dat wel leuk kan zijn.
Ik geef het boek het cijfer 7, omdat het verhaal goed is, maar wel nog dingen aan toegevoegd kunnen worden. Het boek is voor jongens en meisjes en geschikt voor kinderen van ongeveer 10/11 jaar.