De geschiedenis van Jane Doe

Raymond Green woont in Burgerville, een klein en rustig dorpje in Amerika. Hij heeft niet zo'n spannend leven, en heeft ook niet veel vrienden, alleen Simon Blackburn. Samen zitten ze altijd maar op school een beetje te dromen over een spannender leven. Simon houdt heel erg van geschiedenis, en hij weet ook alles van de geschiedenis van Burgerville, en Simon wil graag een vriendin, maar dat wil niet echt lukken, met zijn vampierenpassie. 
Op een dag komt er een nieuw meisje de klas binnen, namelijk Jane Doe. Ze moet naast Raymond zitten, en langzamerhand worden ze vrienden. Jane verandert het leven van Raymond en Simon, want ze hebben nu opeens spannende dingen te doen. Het leven wordt veel leuker en interessanter met Jane. Maar natuurlijk gaat het fout. Jane heeft namelijk een heftig leven achter de rug, en ze kan niet ontsnappen aan de dingen die vroeger zijn gebeurd. Langzaam kom je meer te weten over Jane, want Raymond vertelt de geschiedenis van Jane Doe.
Laat je niet foppen door de kleurige en vrolijke letters op de cover: dit is geen gezellig boek. Zoals er bij staat, gaat het verhaal over "liefde, verlies en groene koeien". Alleen verlies, dat moet er eigenlijk groter staan. Ik wil niet echt spoileren, maar het verhaal gaat over depressies, zelfmoord en verlies. Natuurlijk gaat het verhaal ook over mooie dingen zoals liefde en vriendschap, maar het gaat vooral over de depressie van Jane Doe. Dat maakt het erg heftig soms. Ik was zelf ook een beetje van slag nadat ik het boek uitgelezen had, want het is best wel realistisch. Ik vind het wel goed dat dit verteld wordt, want in het leven gaat het soms ook zo. Maar als je hier niet echt van houdt, om erover te lezen, dan zou ik het boek maar overslaan.
Toch is het boek zeker mooi. Het einde is weer mooi en licht, en er zit ook wat humor in de tekst. Zoals de rare groene koeien van Burgerville, dat is wel weer grappig en origineel. Ik vond het een mooi maar zwaar boek (gemengd met wat lichtere dingen). Je blijft het verhaal zeker onthouden, en daarom wil ik ook zeggen, dat als je dit "aankunt", je het boek echt een keer moet lezen.

Met de bespreking van dit boek nemen we na 7 jaar afscheid van ons trouwe leespanellid. Het ga je goed Esmé!

Een lied dat alleen ik kan horen

Rob Fitzgerald hoort een lied wat alleen hij kan horen, een liefdeslied. Hij is verliefd op Destry Camberwick, een nieuw meisje bij hem op school. Hij heeft nog nooit echt met haar gepraat, maar hij weet dat zij de ware is. Waarom hij haar niet even aanspreekt? Dat ligt ver buiten zijn comfortzone, want hij is verlegen en heeft veel paniekaanvallen die best wel erg zijn, zo erg dat hij bijna moet overgeven. Toch gaat hij ooit proberen haar aandacht te krijgen, met hulp van zijn leuke opa en zijn stoere vriend Andrew Harris. Maar het verhaal wordt nog spannender en boeiender als hij speciale en diepzinnige berichtjes ontvangt van een onbekend persoon. Deze berichtjes laten Rob's leven veel sneller gaan en ze veranderen Rob's leven.
Liefde. Dat lijkt misschien het thema van het verhaal, geschreven door Barry Jonsberg, maar hoe verder je komt in het boek, hoe meer je begint te begrijpen dat het boek over jezelf vinden gaat. In dit geval gaat het over Rob Fitzgerald, en hoe zichzelf steeds sterker en zelfverzekerder maakt gedurende het boek. De liefde is maar een bijzaak, daar gaat het helemaal niet over. En dat is erg verrassend, en het is niet het enige verrassende aspect aan het boek. Wat namelijk ook verrassend is, is dat je er aan het einde achter komt dat Rob dingen heeft achtergehouden voor de lezer. Rob Fitzgerald is de schrijver van zijn eigen boek, maar hij heeft niet alles in zijn boek geschreven. Dat gaf mij nogal wat stof tot nadenken. Wat was nou "echt" en wat niet? Moet je Rob Fitzgerald vertrouwen? Maar ik kwam tot de conclusie dat het hele verhaal fictie is, dus dat maakte niet erg uit. Maar toch was het wel speciaal, en zoiets heb ik nog nooit eerder meegemaakt. Als lezer verwacht je toch dat je de "waarheid" wordt verteld. 
Al die dingen samen maken het boek zeer geslaagd en origineel. Het verhaal heeft een open einde, en niet zo een waarbij er een nieuw deel verwacht wordt, maar meer een einde dat laat zien dat Rob's leven nog lang niet afgelopen is, en dat er nog heel veel gaat gebeuren. Net zoals in het echte leven. Ik heb genoten van het begin tot het einde, want er zitten leuke en mooie aspecten in het boek. Rob "vertelt" met humor, maar het blijft ook nog serieus. Niet te serieus natuurlijk, want het is een licht boek. Je leest het snel uit en toch onthoud je het verhaal. Dat zijn twee handige dingen. Prima boek.